Η ζωη στην πολή αρχισε πλεον να ρολλαρει στους συνηθισμενους της ρυθμούς. Καιρός λοιπον να αναζητήσουμε και τους ήχους της.
Έτσι, οι Στερεο Νοβα και οι οι μετεπειτα δουλειές των Κ.Π και Μ.Δ αποτελούν για εμένα από τα λίγα ελληνικά συγκροτήματα που καταφέρνουν και παγιδεύουν στη μουσική τους αυτή την ήσυχη βουή της πόλης, αργα τα βράδια κάτω απο τα μισοσβησμένα πορτοκαλί φώτα των λεωφώρων...
κάθε απόγευμα που κοιτάζω τη δύση
αυτός ο ήλιος με χτυπάει σαν μπάλα
συνέβησαν τόσα, ήρθαν κι άλλα
ταξίδεψα, έφυγα, πήρα ένα αμάξι
κάπου βολεύτηκα μα δεν ένιωθα εντάξει
σαν να τρελαίνονται μύγες όλα γυρνάνε
σταματάω εκεί ακριβώς που οι άλλοι περπατάνε
στέλνοντας στην καρδιά μου την παγκόσμια ακινησία
κι αμέσως ανοίγουν οι σελίδες της ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου