Maybeshewill - Not for want of trying

Το όμορφο εξώφυλλο είναι το πρώτο που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις τον συγκεκριμένο δίσκο. Μετά θα μπερδευτείς λίγο με τι μπορεί να σημαίνει ο τίτλος του συγκροτήματος. Βλέποντας και τους τίτλους των τραγουδιών τότε σίγουρα θα πειστείς οτι αξίζει να αφιερώσεις λίγη ώρα ακούγοντας τα. Και μετά απο κάποια ώρα θα συνειδητοποιήσεις οτι ακούς τον δίσκο για τρίτη συνεχόμενη φορά...

Οι Maybeshewill θεωρούνται απο τους περισσότερους οτι παίζουν post-rock. Για μένα πάνε ένα βήμα παραπέρα το είδος αυτό φέρνοντας φρέσκιες ιδέες σε έναν χώρο που τελευταία είχε περιοριστεί στο να ανακυκλώνει τις μουσικές των Explosion in the Sky, Sigur Ros kai Mogwai. Οι κιθάρες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Βαρια και γρήγορα riffs εναλάσσονται με θλιμμένες εξωτικές μελωδιές απο πιάνο και synth (he films the clouds pt. 2). Κάποια σημεία θυμίζουν έντονα τα περίεργα κιθαριστικά θέματα των Biffy Clyro (The Paris Hilton Sex Tape) ενώ άλλα αγγίζουν τα όρια του metal (We Called For An Ambulance But A Fire Engine Came). Συνολικά πάντως οι Maybeshewill κατάφεραν και έφτιαξαν έναν πρωτότυπο και φρέσκο post-rock δισκο με πολλές εναλλαγές και συναίσθημα που κέρδισε πολλούς. Μάλιστα ήδη φιγουράρει σε αρκετές λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που πέρασε. Έχουν ήδη προγραμματίσει απο τώρα εμφάνιση στην Αθήνα για τον Σεπτέμβριο του 2009.

“Maybeshewill like the way it sounds,
not the meaning of its constituent parts.
If you're looking for meaning,
you won't find any here.”

All those yesterdays

Μεσάνυχτα Τετάρτης σε ένα κρυμμένο μικρό μπαράκι δίπλα στη Νομική. Έξω κρύο. Μέσα Νεοϋορκέζικη Jazz, ουίσκι και μερικά αναμμένα κεριά. Έχει σημασία που δουλεύεις την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί; Δεν νομιζω... Σκέφτεσαι απλά οτι η ατμόσφαιρα και η μουσική σε ταξιδεύουν σε μια χριστουγεννιάτικη και πολύ χιονισμένη Νεα Υόρκη.
-"Χριστούγεννα Βερολινό;"
-"Σημασία έχει όχι εδώ..."
-"Και λεφτά;"
-"Ας κλέψουμε καμια τράπεζα. Εχει πολλές τριγύρω"

Την αφήνεις στο αμάξι και μετά περπατάς μόνος σου σε μια άδεια Ακαδημίας. Είναι περασμένη η ώρα και ακούς Pearl Jam, "All those yesterdays". Και τώρα όλα θυμίζουν ΑΣΟΕΕ. Νιώθεις και πάλι φοιτητής (έστω και για λίγο).

"You've got time, you've got time to escape
There's still time, it's no crime to escape"

Μια Παρασκευή όχι σαν όλες...

Όταν ενας Ninja αποφασίζει να μπερδέψει το φαγητό με τη μουσική τότε πρέπει να περιμένεις πολλά από εκείνη τη βραδιά. Bios, τα ρολά κατεβαίνουν, τα φώτα σβήνουν. Από ένα παράθυρο βλέπεις ακόμα τη πηγμένη Πειραιώς και τους Αθηναίους να βιάζονται να πάνε να στριμωχτούν κάπου... Δίπλα μας όμως δυο βινύλια ξεκινάνε να στροφάρουν, ένα μηλαράκι φωτίζει και ξαφνικά η μαύρη RnB αρχίζει να φλερτάρει με την Funk και τα 80s. O Jimmy Hendrix τραγουδάει παρέα με την Britney και τους Blur. O Dj Shadow χαμένος σε ενα δωμάτιο γεμάτο με βινύλλια προσπαθεί να ταιριάξει με γαλλικό rap, ενώ οι Beastie Boys ενοχλούν επικίνδυνα τους Beatles και τους Prodigy. Και όλα αυτά σε ένα περιτύλιγμα από breakbeats, scratches, video dj-ing και ένα γεμάτο Bios na χορεύει ασταμάτητα.

Ti και αν είχε προηγηθεί μια εξοντωτική εβδομάδα; Τι και αν είχε το μετρό απεργία εκείνο το βράδυ; Με χρώμα γκρι, μερικές vodkes, τους s1ngle, έναν φευγάτο DJ, μια πλατεία και μισό Bueno, η Παρασκευή σου γίνεται εύκολα μια Παρασκευή όχι σαν όλες...

" ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ "

Πρωινό ξύπνημα | Δυο ρούχα, ένα βιβλίο, και πολύ μουσική στριμωγμένα στην τσάντα μαζί με διάθεση τρελή | Το SMS έφυγε | Μια καλημέρα - μια λεωφόρος - ο σταθμός του τρένου | Ζεστό πεινιρλί - παγωμένος καφές - μισό τσιγάρο | Το τρίξιμο του τρένου καθώς αρχίζει να σέρνεται σε μονοπάτια από μέταλλο κι ατσάλι | Μαζί αρχίζει κι η κουβέντα | Ο καφές τελειώνει | Η κουβέντα κρατάει ακόμα | Ένας έρωτας ίσως αρχίζει | Κάποιος άλλος μάλλον δε θα συνεχιστεί ποτέ | Πολύχρωμα τοπία | Γκρίζος ουρανός με σύννεφα κι ομίχλη | Βουνά και πεδιάδες | Μουσική που σε ταξιδεύει πιο γρήγορα από το τρένο... και πιο μακριά | Στάση | Ένα τσιγάρο ακόμα | Η απάντηση στο SMS ήρθε | Ανάμικτα συναισθήματα | Όμως το τρένο φτάνει | Το σπίτι είναι ακόμα εκεί | Κι οι αναμνήσεις το ίδιο | Πλατεία Αριστοτέλους | Βόλτα στην Εγνατία | Αγία Σοφία | Το κορίτσι με τα χρωματιστά μαλλιά θα μας δέιξει το δρόμο για το δάσος με τους Λωτούς | Ένα άσπρο μπαλόνι αλλάζει χέρια | Φτάνουμε στο δάσος κι η όψη του μας μαγεύει | Ευγενικό καλωσόρισμα σ'ενα ταξίδι σε γνωστά μα και άγνωστα συνάμα μέρη | Δάχτυλα που αγγίζουν βινύλιο και ονειρεύονται | Μάτια που κοιτόυν λιγωμένα | Αυτιά που δέχονται απρόσμενα δώρα | The Sky is Blue and Death is Black | Κουβεντούλα με τον άρχοντα του δάσους | Ωραίος τύπος με μια παράξενη προκοπή στο βλέμμα και μια γλυκιά νοσταλγία | Μας κερνάει απλόχερα τα νοστιμότερα φρούτα του δάσους | Τον κερνάμε υποσχέσεις πως δεν θα χαθούμε | Χέρια γεμάτα | Βόλτα στην Τσιμισκή | Μυρωδιά από τσουρέκι | Παραλία | Ένας Πύργος Λευκός | Το μπαλόνι αλλάζει χέρια και πάλι | Υγρή μοναξιά | Στα Λαδάδικα | Ένα τηλέφωνο | Τα Μπακαλιαράκια του Αρίστου | Μνήμες από Λονδίνο ζωγραφισμένες με λάδι στα ποτήρια μιας μπύρας | Μια βόλτα στο φεστιβάλ | Αναζήτηση για μια όμορφη αρχιτεκτόνισα που θας δώσει Ζωή | Είναι νωρίς ακόμα | Καφές στο Θερμαικό | Παρέα από τη Λήμνο | Ο gay με το άσπρο πουκάμισο δεν είναι τυχερός απόψε | Ο καφές τελειώνει και δίνει τη θέση του σε παγωμένες μπύρες με λεμόνι | Ο χρόνος κυλάει αβίαστα | Πλάνα για το βράδυ | Εγνατία ξανά | Καλαμαριά - Πλατεία Σκρα | Στο σπίτι για λίγο κι έξω ξανά | Σουβλάκι στην πλατεία | Πόνος μετά | Και πάλι στο κέντρο | Ικτίνου σε μπαράκι παλιό, διατηρητέο | Κι εδώ έχει γνωστούς | Ο φαντάρος απ' τη Ρόδο και μια πυρηνική αστροφυσικός | Κι ο Γιάννης | Ξεσηκωτικές μουσικές | Κόσμος πολύς | Παιχνίδι με τα μάτια | Η σερβιτόρα που τρέχει | Παιχνίδι με τα μάτια | Κάπου σε ξέρω | Πριν λίγο ήρθα | Παιχνίδι με τα μάτια | Σε λίγο θα φύγω | Θα τα πούμε ξανά | ΤΑΧΙ | Καβάλα-Θεσσαλονίκη ντυμένες στα κόκκινα κάτι γυρεύουν | Δεν μπορούμε απόψε | Στάση στην Πύλη | Βίλκα μετά | Παρακμή | Σχεδόν ερημιά | Προσμονή | Κούραση στο σώμα μα η ψυχή μας κρατάει καλά | Το ακριβότερο Red Bull | Έχει πάει ήδη 4, είναι πρωί πια | Επιτέλους ήρθαν | Ευφορία | Γι αυτό ήρθαμε κι εμείς | I can't sleep, you 're so far away from me | Μέχρι και acapella | Tα χέρια στον αέρα | Κορμιά που δονούνται | Και λίγα μέτρα πιο δίπλα | Χορός ερεθιστικός | Κίτρινο μίνι και μπλούζα ανοιχτή | Μάτια που κάινε | Ένα φιλί δεν είναι αρκετό | Έπρεπε να σουν εδώ | Όμως δεν ήρθες | Άραγε να χει χαθεί το παιχνίδι; | Ξημέρωσε για τα καλά | Γρήγορη βόλτα με μπλε ΤΑΧΙ | Θάλασσα να μυρίζει | Νερό, μουσική κι ένα κρεββάτι να μας λυτρώσει | Ξυπνάω κι είμαι ακόμα στο Βορρά | Γρήγορο πρωινό | Κρουασάν με μερέντα και γάλα | Αποχαιρετισμοί | Άδεια καφέ - δρόμοι μουσκεμένοι | Και πάλι στο Θερμαικό | Φραπές και Φρέντο | Χαλαρά | Το κορίτσι με το αγγελικό πρόσωπο είναι ντυμένο μ' ένα πέπλο και σκορπάει ηδονή | Δεν ξέρω τι θέλω | Ξέρω όμως που να ψάξω | Δεν ξέρω αν έχω χρόνο να ψάξω | Ξανά στο σταθμό | Ο ήλιος που βγαίνει και χάνεται μόλις το τρένο αρχίσει να κυλίσει | Η επιστροφή | Μέχρι την επόμενη φορά...

Dusk + Blackdown "Margins Music"


Πολλοί από μας έχουμε ταξιδέψει μέχρι το Λονδίνο, άλλοι για λίγες ώρες κι άλλοι κάτσαμε χρόνια...Το σίγουρο είναι πως ο καθένας από μας γύρισε πίσω με διαφορετικές εικόνες στο μυαλό του, άλλου είδους συναισθήματα στην ψυχή του, και καθένας μας φορτώθηκε τις δικές του εμπειρίες όσο καιρό κράτησε το ταξίδι του εκεί.

Είναι λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό, το ίδιο να συμβαίνει και με ανθρώπους από το χώρο της μουσικής που προσπαθούν να μοιραστούν μαζί μας τον ήχο της πόλης. Διαφορετικά πράγματα θα μας μεταφέρει ο καθένας, κι επειδή η πόλη αυτή είναι ένα τεράστιο χωνευτήρι λαών και πολιτισμών, δεν αποκλείεται οι δημιουργίες τους να απέχουν πολύ η μία από την άλλη. Ακόμα κι αν οι δύο καλλιτέχνες κινούνται στον ίδιο "κλειστό" μουσικά χώρο της dubstep (η πιο αγαπημένη μου καινούρια ξένη λέξη από πέρσι!), άλλη βόλτα σε πάει ο ένας, άλλη ο άλλος. Άλλα είναι τα στέκια που συχνάζει ο Burial, αλλού προτιμάει να τρώει, αλλού να βγαίνει τα βράδια, με άλλους ανθρώπους κάνει παρέα, άλλη γλώσσα έχει μάθει να μιλάει, κι αλλού να αράζει και να ονειρεύεται...South London is the place! Κι από αυτόν τον αέρα μας δίνει να αναπνεύσουμε, κλεισμένο αεροστεγώς στα δύο του album για τα οποία έχουμε ήδη πει πολλά!

Υπάρχουν όμως κι άλλες, πιο απόμακρες γειτονίες του Λονδίνου, που ίσως να μην έχει δει ποτέ του ο Burial, γειτονιές που κατοικούν άλλου είδους ανθρώποι, που ο αέρας έχει άλλες μυρωδιές, ο ουρανός έχει άλλα χρώματα, που οι βόλτες είναι αλλιώτικες, τα βράδια δεν έχεις που να πας, και το να ονειρευτείς, ίσως να ναι η μόνη λύτρωση...Από κει μας έρχεται το dubstep των Dusk + Breakdown, δυο παιδιών που τους ένωσε η αγάπη τους για τον Stevie Wonder. Dubstep σκοτεινό και τσαμπουκαλεμένο, ποτισμένο με ισχυρές δόσεις grime (καπνιάς, μουντζούρας, βρωμιάς - ας ειν καλά MCs αυθεντικοί σαν τον Durrty Goodz) βγαλμένο από την ζωή στους δρόμους συνοικιών που είναι λες κι έχουν εκτοξευθεί απ'την ινδία, με τα off license groceries να μην κλείνουν ποτέ, τα πεζοδρόμια να είναι πάντα υγρά, και τα κεφάλια πάντα σκυμμένα...This is London...too!



Keysound Video presents... Dusk + Blackdown: Margins Music from Keysoundrecordings on Vimeo.

who the fuck is burial?

Μετά απο όλες τις φήμες σχετικά με το ποιος κρύβεται πίσω απο το ψευδώνυμο Burial (από τον Damon Albarn μέχρι τους Aphex Twin και τον Fatboy Slim), ο ίδιος ο Burial ανέρτησε το παρακάτω στη σελίδα του στο myspace:

hi

for a while theres been some talk about who i am , but its not a big deal i wanted to be unknown because i just want it to be all about the tunes. over the last year the unknown thing become an issue so im not into it any more. im a lowkey person and i just want to make some tunes, nothing else. my names will bevan, im from south london, im keeping my head down and just going to finish my next album, theres going to be a 12" maybe in the next few weeks too with 4 tunes. hope u like it, i'll try put a tune up later

sorry for any rubbish tunes i made in the past, ill make up for it

a big big thank you to anyone who ever supported me, liked my tunes or sent me
messages, it means the world to me

big up everyone, take care, will ( burial )

HOLY FUCK!

Ενα αλλοπρόσαλο τζαμάρισμα ηλεκτρονικών ήχων απο ένα τριο ταλαντούχων μουσικών, οι οποίοι αρνούνται να χρησιμοποιήσουν software και laptops για να παίξουν μουσική. Ένας μπασσίστας, ένας drummer και ένας keyboardίστας-dj φτάνουν και περισσεύουν για να φτιάξουν έναν αυθεντικό και αυθόρμητο δίσκο που θα ζήλευαν πολλές άλλες μπάντες του χώρου. Εξάλλου όπως δηλώνουν και οι ίδιοι είναι φορές που ανεβαίνουν στη σκηνή χωρίς καν να έχουν προβάρει τα κομμάτια αλλά με πολύ όρεξη για διασκέδαση και αυτοσχεδιασμό. «Στις συναυλίες μας ο κόσμος περνάει καλά, γιατί πρώτα απ' όλα περνάμε εμείς πραγματικά καλά» ομολογεί ο Brian Borcherdt, μέλος του γκρούπ.


HOLY FUCK - LOVELY ALLEN


http://www.holyfuckmusic.com/

The Heads are back!

DAVID BYRNE AND BRIAN ENO - EVERYTHING THAT HAPPENS WILL HAPPEN TODAY



Κάθε καινούριος δίσκος, είναι και μια νέα ιστορία, μια καινούρια αρχή για τον εκάστοτε καλλιτέχνη ή την εκάστοτε μπάντα. Στην περίπτωση μας όμως, μάλλον δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, αλλά για μια συνεργασία από τα παλιά, κάτι σαν school reunion ας πούμε! Ξανά στα θρανία λοιπόν, David Byrne και Brian Eno και το όνομα του σχολείου: Talking Heads! Μετά από σχεδον 30 χρόνια ξανά μαζί δημιουργούν έναν δίσκο που είναι λες και τον έγραψαν τότε. Ο Eno αναλαμβάνει τη μουσική που μόνο αυτός μπορεί να παράγει, o Byrne γράφει στίχους τους οποίους και ερμηνεύει με τη χαρακτηριστική του φωνή κι ο τίτλος που διαλλέγουν είναι από μόνος του κίνητρο για να ακούσεις τον δίσκο - Everything That Happens Will Happen Today. Ωραία σκέψη! Ωραίος δίσκος. Κόντρα στους καιρούς που προστάζουν όλες τις νεές κυκλοφορίες να αποτελούν χωνευτήρια διαφορετικών μουσικών ειδών, έχουμε να κάνουμε μ' ένα δίσκο απλό. Και όλα τα απλά είναι όμορφα. Κι ας το χουμε ξεχάσει στις μέρες μας...Κι αν είσαι απ'αυτούς που δεν χορταίνεις ποτέ ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ή να ξανακούς το Joshua Tree των U2, τότε βρήκες ακόμη κάτι να χεις να χαίρεσαι...και να θυμάσαι πως "music heals even if it can't cure..." Τα ξαναλέμε...

Running up that hill

Γυρνώντας σήμερα το απόγευμα σπίτι, λίγο πριν ξεκινήσει η βροχή, ανοιξα το ραδιόφωνο και έπεσα σε αυτή τη διασκευή του τραγουδιού της Kate Bush απο τους Placebo. Αν και πρέπει να κυκλοφορεί εδω και αρκετό καιρό, εγώ την άκουγα για πρώτη φορά και την λάτρεψα. Ότι πιο ταιριαστό για το σημερινό δικό μου απόγευμα...

I have summer in my heart...

Απο σημερα το Καλοκαιρι του 2008 αποτελει πλέον παρελθον (στα χαρτια τουλαχιστον). Φρόντισε να μας το θυμίσει και ο καιρός εξάλλου, όταν χτες όλη η Αθήνα ξύπνησε με τις απανωτές βροντές τις ξαφνικής αυτής καταιγίδας. Ας αρχίσουμε λοιπόν να μαζεύουμε όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε φετός και ας κλείσουμε και αυτό το καλοκαίρι στη καρδία μας...

Ο dj που κρύβεται πίσω απο τον δίσκο A dog Named Rodriguez είναι ο dj MCD o οποίος μέχρι και το 95 έπαιζε με τους Active Member. Θα βρείτε το όνομα του και σε άλλα πολυ γνωστά εγχώρια hip hop σχήματα όπως Α/Ε, FFC και Goin' Through. Με τον συγκεκριμένο πάντως δίσκο (ή σωστότερα EP) ο MCD αφήνει το hip hop παρελθόν του και πειραματίζεται πολυ πετυχημένα με electronica, house και dub. Ενα καλοκαιρινό κομμάτι για το ξεκίνημα του φθινοπώρου...



A dog Named Rodriguez - Every day is a new day

η επιστροφή...

Είναι αλήθεια πως πέρασαν μέρες μέχρι να γράψω, και το κατάλαβα πόσες όταν χρειάστηκα περίπου 5 λεπτά για να ξεσκαλώσω και να θυμηθώ το password που ανοίγει την πόρτα σ'αυτόν εδώ τον κόσμο...
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες που λέγαμε παλιά...Με άγχος, κούραση, ασφυκτική ζέστη, μπερδέματα, σκέψεις που όμως ξεπλύθηκαν από τα λευκά κύμματα μόλις πήγα στο νησί κι έδωσαν την θέση τους σε ανακούφιση, ξεκούραση, δροσιά, ηρεμία, όνειρα...
Κάθε καλοκαίρι όσοι "ασχολούνται" με την μουσική μιλάνε για τα hits του καλοκαιριού, τα τραγούδια που ακούγονται περισσότερο και παντού. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να γράψω νωρίτερα για το δικό μου αγαπημένο μιας και τώρα είναι κι αυτό πλέον ένα ακόμη απο τα hits του φετινού καλοκαιριού. Όμως αξίζει πραγματικά ν' αφιερώσετε λίγο χρόνο στην πρώτη δουλειά του συνονόματου τυπά από το Λίβερπουλ που ακούει στο όνομα James Sonnington III, ή αλλιώς SONNY J. Disastro ο τίτλος του άλμπουμ, πολλά, πολύ χορευτικά και πολύ χαρούμενα τα περισσότερα κομμάτια του με το Handsfree (If You Hold My Hand) να ξεχωρίζει και ν'ακούγεται πλέον αρκετά!




BONUS HINT OF THE POST: Μιας και σας βάζω σε nu-funk, nu-breaks, acid jazz, groovy mood, ψάξτε οπωσδήποτε κι ακούστε κι αυτό που σίγουρα δεν θα έχετε ακούσει πουθενά!! 9-μελής μπάντα - από το Ισραήλ παρακαλώ! - βγάζει τον πιο φρέσκο ηλεκτρονικό δίσκο που άκουσα τελευταία και με artwork που δίνει ρέστα!

THE APPLES - Buzzin' About




(και για τους ροκάδες της παρέας (για σένα κολλητέ!) στο youtube κυκλοφορεί η live εκτέλεση του "Killing In The Name Of..." των Rage Against The Machine απ'την μπάντα αυτή!)

Burial revisited...

It's been almost a year since Burial's Untrue was released and I'm still so much addicted to this album... It fits so well with those gloomy early Monday mornings of winter, when you are sipping your first cup of espresso on a plastic cup and waiting to catch the bus or tube to get to work... It is strictly an album for urban commuters!

extract from an interview of Burial to the Wire magazine:

Wire: One of the greatest things about your music is the sense of place, and it’s so specific to South London. When I first heard it, I lived in South London and as I listened to the LP walking around, it was a perfect fit.

Burial: Thanks for saying that. I spend a lot of time wandering around London, I always have. Sometimes it’s because I’ve got somewhere to go, sometimes it’s because I haven't got anywhere to go. So I’d be wandering endlessly, getting in places. Being on your own listening to headphones is not a million miles away from being in a club surrounded by people, you let it in, you’re more open to it. Sometimes you get that feeling like a ghost touched your heart, like someone walks with you. In London, there’s a kind of atmosphere that everyone knows about but if you talk about it, it just sort of disappears. London’s part of me, I'm proud of it but it can be dark, sometimes recently I don't even recognize it.

It's about being on a night bus, or with your mates, walking home across your city on your own late at night, or being in a situation with your girlfriend or boyfriend, or coming back from a club, or putting tunes on an falling asleep. If your well into tunes, your life starts to weave around them. I’d rather hear a tune about real life, about the UK, than some US hiphop. 'I’m in the club with your girl' type thing. I love r&b tunes and vocals but I like hearing things that are true to the UK, like drum&bass and dubstep, Once you've heard that underground music in your life, other stuff just sounds like a fucking advert, imported.

Life is a beach

Trust me
It's Paradise
This is where the hungry come to feed
For mine is a generation that circles the globe
in search of something we haven't tried before
so never refuse an invitation
never resist the unfamiliar
never fail to be polite
and never outstay your welcome

just keep your mind open and
suck in the experience
and if it hurts
you know what... it's probably worth it

Συνέντευξη - Santa Monika: Αναδύθηκε η σωτήρας του underground! (αναδημοσίευση από το SONIK)

www.Avopolis.gr: "Η Feist φεύγει με 5 βραβεία Juno στην τελετή για το καναδέζικo ισοδύναμο των Grammy, η Cat Power κερδίζει το «ποιοτικό» Shortlist και κάπου πιο νότια (και πιο ηλιόλουστα) η Monika ακούει μόνο κομπλιμέντα και πιστεύει πως έχει φτάσει η ώρα των κοριτσιών με τις μπαλάντες. To πρώτο της άλμπουμ Αvatar βαθμολογείται 5/5 από αυστηρούς μουσικοκριτικούς, ενώ ούτε ο πιο πικρόχολος ειδήμων δεν έχει πει (ακόμα) κακή κουβέντα. Τι συμβαίνει άραγε; Καλό ξεκίνημα, αληθινό ταλέντο, μεγάλο hype… η Μonika αντιμετωπίζει όλα αυτά, και μερικά ακόμα, με ψυχραιμία. "

Τη συνέντευξη θα τη βρείτε εδώ.

Calling all unsigned bands...

For your band's chance to win a 7-date UK tour supporting Dodgy, log onto MEmusic.co.uk and submit a track. Their panel of experts will select a shortlist of 10 bands, which Metro readers and MEmusic listeners will then narrow down to 5, with the winner decided at a live 'play-off' at Camden Barfly in September.

Coldplay tour-dates

The following is taken from the Coldplay's website:
"Sometime in 1997: Chris and I went busking in Covent Garden. It was probably the first incarnation of the band. We played Beatles songs and 'Bear Necessities' and 'Mrs. Robbinson'. We were moved on by the police with only 20p in the hat (which I had put)"

Now if you want to attend a Coldplay gig during their just announced tour (Viva la Vida Tour) you will need to pay some $60... Check out their tour-dates here: http://www.coldplay.com/live.php They have included gigs both in Europe and U.S. A gig is always a good excuse for a trip ;)

Laki Mera

Οχι δεν πρόκειται για ελληνική μπάντα. Τους άκουσα το πρωι στο ραδιόφωνο και όπως και ο παρουσιαστής, έπαθα πλάκα μαζί τους. Έρχονται απο τη Σκωτία, παιζουν κατι μεταξύ post-rock και electro-ambient και έχουν μια τραγουδίστρια με μαγική φωνή. Ενα δίσκο έχουν βγάλει μέχρι στιγμής και ο οποίος μέχρι πρόσφατα μοιραζόταν μονο online. Λέτε να είναι οι επόμενοι sigur ros όπως υποστήριζε και ο ραδιοφωνικός παρουσιαστής; Αξιζει πάντως να τους τσεκάρετε.


http://www.lakimera.co.uk/

what can somebody learn from LastFM

"Stone Temple Pilots (abbreviated STP) is a popular hard rock band formed after Scott Weiland and Robert DeLeo met at a Black Flag concert in Long Beach, California and discovered that they were dating the same woman. They got to know each other, rather than fight over the woman, who eventually fled to Texas; the two moved into her old San Diego, California apartment and started playing together." (thanx Bill!)

Ελληνικές μπάντες

Εχω αρχίσει να νιώθω οτι ελληνική εναλλακτική μουσική σκηνή έχει ξαναρχίσει να παίρνει τα πάνω της. Τη δεκαετία του '90 ζήσαμε το ξέσπασμα της ελληνόφωνου ροκ και hip hop με Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα, Active Member, TXC και όλες εκείνες τις μπάντες που μας συντρόφευσαν στο Λύκειο. Τωρα, μετα απο ένα διάστημα πάυσης, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πάλι πολύ αξιόλογοι δίσκοι απο ελληνικές μπάντες αλλά με αγγλικό στίχο αυτή τη φορά και σαφώς επηρεασμένες απο μπάντες όπως οι Placebo, Dandy Warholes αλλά και PJ Harvey (βλ. Monika). Οι Matisse, Film, Cyanna, Raining Pleasure, Abbie Gale, Monika έχουν βγάλει τα τελευταια 2 χρόνια δίσκους που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν ξένες κυκλοφορίες. Βέβαια ο τσαμπουκάς και η αλητεία του Αγγελάκα και του BD Foxmoor έχουν αντικατασταθεί απο ρομαντικούς στίχους που έχουν περισσότερο να κάνουν με χαμένους έρωτες και πληγωμένη εφηβία παρά με πολιτική/κοινωνική παρέμβαση. Νομίζω πάντως οτι σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και ελπίζω σε περισσότερους τέτοιους δίσκους στο μέλλον...

Abbie Gale - Lovesong

Singing Sweet home Alabama all summer long

Οι περισσοτεροι θα ακουνε τη Χαβαη της Πρωτοψαλτη και θα θυμούνται το καλοκαίρι του 2008. Εμεις επιλέγουμε τους Kid Rock.


All summer long

And we were trying different things
We were smoking funny things
Making love out by the lake to our favorite song
Sipping whiskey out the bottle, not thinking 'bout tomorrow
Singing Sweet home Alabama all summer long

i'm a latin creep... hooraaaaaaaaay!

Μα είναι δυνατον καποιος να σκεφτηκε να διασκευάσει το Creep των Radiohead σε latin χορευτική έκδοση? Και να το παιζουν Σαββατοβραδο σε γνωστο μπαρακι του Γκαζοχωριου και όλες οι τσουπρες να χοροπηδανε μεσα στη τρελή χαρα λες και παιζει Manu Chao? Η συγκεκριμένη διασκευή ήταν η κλασσικη περίπτωση: παίρνουμε ένα πασίγνωστο τραγουδι και ακολουθούμε την πετυχημένη συνταγή των Nouvelle Vague. Δεν είμαι αντίθετος με αυτή τη συνταγή, μόνο που η συγκεκριμένη διασκευή ήταν τοσο αταίριαστη με τους στιχους οσο δεν πηγαινε άλλο. Σκεφτειτε ολο το μαγαζι να ταγουδαει «είμαι ένα σκουπιδι, ένα τιποτα, ένα μηδενικο…» και να είναι μεσα στη τρελή χαρα μοστράροντας τις τελευταιές τους latin φιγουρες που μάθανε στη σχολή χορού. Τελοσπάντων, τωρα το θυμήθηκαι και είπα να το αναφέρω….

What if...God was a DJ?

I will possess your heart (death cab for cutie)

for all of you who love travelling alone...


for all of you who are determined to chase what you love to the end of the world...

London's calling... mind the gap!

Μιας και το τριημερο προβλεπεται βροχερό λέω να το περάσω κάπου που το περιβάλλον θα ταιριάζει περισσότερο με τον καιρο! Επιστροφή στα παλιά στέκια λοιπόν...

The Soundtrack to my escape

Above & Beyond - Τristate : για τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο και μέχρι την απογείωση μιας και αυτό άκουγα και όταν έφευγα πριν απο 2 χρόνια.
DJ Shadow - Entroducing: κατα τη πτήση
Fratellis - Costello Music: με το που προσγειωθώ Heathrow. Κάτι ανεβαστικό και 100% Βρετανικό.
Bloc Party & Arctic Monkeys: για το underground...

the Fratellis - Costello Music

"So, Mince was a stoner, Barry was a car thief and jon was just a jon. Through their mutual love o strange fruit, they gathere to create the happilyest of sounds. Where stoneable loners, meet frustrated aristocrat nymphs, where shoefetishists will go down to a gang fight and where Stacie Anne will meet the Budhill boys in the back seat..."

genre: indie

PS: check out their video clips for "chelsea dagger" and "flathead"

I predict a riot (Kaiser Chiefs)

Λίγο η υπέροχη εικόνα της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες με τις απεργίες, λίγο το οτι πλησιάζει η μέρα που θα επιστρέψουμε στο Λονδίνο οπού πρωτοάκουσα το τραγούδι, δεν ήθελε και πολύ για να ξανακολλήσω. Όχι οτι με χαλάνε τα καθημερινά black out ή το μπάχαλο στους δρόμους με τις πορείες και τις απεργίες του μετρό. Ευκαιρία για εμάς τους "ιδιωτικούς" να κάνουμε διάλειμμα απο το laptop ή να ακούσουμε κανένα CD-ακι παραπάνω στο αυτοκίνητο.

Because turntables could be real instruments in the right hands...

" DJ SHADOW & CUT CHEMIST - The Hard Sell "

It all started with a phone call (or, in this case, a text message)…”would you want to do Freeze at the Hollywood Bowl?” Cut Chemist and DJ Shadow jumped at the chance to be the first-ever headlining turntablists at the legendary 16,500 capacity venue, the site of infamous concerts by everyone from John Williams to the Beatles to the Doors. In the process of preparing for the June 2007 show, Shadow and Cut recorded their rehearsals, allowing for this latest and greatest episode in all-45 mayhem: The Hard Sell.

Και να' μαστε! Με ένα ηχητικό αριστούργημα άκρατης αυθεντικότητας και δημιουργικού πειραματισμού. Ξεχάστε τα mash-ups, ξεχάστε computers και mp3s, this is real turntablism at its genre-bending, skills-dominated best. Vinyl strikes back!
1,2,3,4,5,6,7...8(!) πικάπ μοιράζονται στα δύο, και οι δύο απίθανοι τύποι δημιουργούν ζωντανά ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο που μας ταξιδεύει στην ιστορία της μουσικής. Disco, funk, soul, jazz, rock, punk, new wave, doo-wop, hip hop , breaks, όλα συνυπάρχουν αρμονικά εδώ. Η μετάβαση από το ένα κομμάτι στο άλλο γίνεται τόσο απρόοπτα - με απότελεσμα καθόλη την διάρκεια του live να μην έχεις την παραμικρή υποψία του τι πρόκειται να επακολουθήσει -, όσο και αψεγάδιαστα - ώστε σε πολλές στιγμές καθυστερείς λιγάκι να συνειδητοποιήσεις τι συνέβη! Mindblowing! Κομμάτια που έχουμε αγαπήσει σε ξεχωριστά covers αλλά και real-time re-constructions παρακαλώ! Simply a piece of art!

Υ.Γ. Τι κρίμα που φτάνουμε στο Λονδίνο μόνο μια βδομάδα μετά την ζωντανή τους εμφάνιση στο " The Roundhouse ". Θα ήταν άλλος ένας εγγυημένος λόγος να μας μείνει κι αυτό το ταξίδι αξέχαστο...

Music as a wonderful inspiration!

Because the music we love, can be an inspiration for wonderful things...

Cat Power - The Greatest

"Once I wanted to be the greatest
Two fists of solid rock
With brains that could explain
Any feeling"

ONCE: Original Motion Picture from the Music

Just watch the movie... No further comments attached!

"Glen Hansard & Markéta Irglová - If You Want Me"

Are you really here
or am I dreaming
I can't tell dreams from truth
for it's been so long
since I have seen you
I can hardly remember
your face anymore
When I get really lonely
and the distance causes our silence
I think of you smiling
with pride in your eyes
a lover that sighs

if you want me satisfy me
if you want me satisfy me.

Are you really sure
that you’d believe me
when others say I lie
I wonder if you could
ever despise me
when you know I really try
to be a better one
to satisfy you
for your everything to me
and I’ll do
what you ask me
if you’ll let me be
free

if you want me satisfy me
if you want me satisfy me

If you want me satisfy me
if you want me satisfy me.

If you want me satisfy me
if you want me satisfy me

In Music We Trust

The picture on the left is taken from the website of Sigur Ros.

Because there is music which can help people come closer, communicate free from words...

And because there are photographs which can capture such special moments.

Blackfield II

their first album was ok, with a couple of radio hits to listen to when you get dumbed by your girlfriend. I didn't like it that much. Porcupine tree was enough for me.

But as I am right now listening to their second release, it seems much tighter, mature and influenced by porcupine tree up to only a certain but required degree so that the result will stand the time test... Check it out!

Rooney - Calling the World

Το συγκροτημα πισω απο το κομματι "When did your heart go missing?" που παιζει εδω και καιρό στο ραδιόφωνο.

Radio-friendly hits which can cheer up your weekend...